Seni ne çox sevdim men.Ne çox göz yaşı tökdüm senin üçün. Geceleri sen yatağında meleklerin qanadlarıyla uçarken, men penceremin önünde senin röyana girmek üçün dua edirdim.Bir baxışına, bir dodaq titreyişine, gülüşüne çatmaq üçün dünyanın bütün çiçeklerini önüne sererdim.
Şerler, musiqiler, sevgiler içinde tutuşan bir ateş kimi yanaraq senin üçün kül oldum.Adına yalnızlıq dedim.Sen meni bilmedin.Meni tanımadın. Meni sevmedin.Bu bir ölümdü, bu bir fermandı.Yaşamaq mümkün deyil. Yanlızlıq qaranlıq qapılarıyla üstüme bağlandı.Öz sesim özümde qaldı, anladımki meni heç duymayacağsan.
Sene nifret ede bilmerem, senden üreyim qirilmaz esla, bir tek dileyim var senden…
Son bir isteyim, o da xoşbext ol, xoşbext ol sevdiyim,birceciyim,eşqım.Hara, kime gedirsen get…Yeter ki, sen xoşbext ol. Özüne yaxşı bax. Çünki bundan sonra men yanında olmayacam. Dünyalar qeder çox sevdiyim gözlerine baxa bilmeyecem. İstesem de, istemesem de. Sevdim bir zamanlar seni, yene sevirem ve bunden sonra da sevecem seni. Bir gün mene dönmeni, yaşanılan, paylaşılan gözel günler xetrine sene ürekden döndüm demeni gözleyirem. Kaş ki bele yaşanmasaydı her şey. Kaş ki, döndere bilseydik zamanı geriye.Getmesen olmazmı? Bitmesek olmazmı? Senden qalan boşluq meni mehv etmezmi? Sen heyatıma reng qatan, heyatımi menalandıran, yaşam arzumsan menim.
Qoy senin istediyin kimi olsun Get. Get ! Amma arxana baxma .Arxana baxsan özümü saxıaya bilmerem. Meni terk etmeyin menim menevi ölümümdür.
Seni unuda bilmek üçün bu şeherden çox uzağlara getmek isteyerem.Küçeler, parklar seni xatırlatmasın deye. Amma bir gün de anlayaram…Anlayaram senden ve bu şeherden getmenin faydasızlığını. Çünki bilirem hara getsem, hara qaçsam menimle geleceksen, ya da getdiyim her yerde senden xatireler olacaq. Sen unutdun, amma unudulmadın. Mense unudulduğumu bilirem. Amma unuda bilmirem. İnan unuda bildiyim gün seni yeniden ve daha çox sevmeye başlayacam. Sevgimiz güneş qeder isti, heraretli idi. Bir birizimi nece de sevirdik. Buraxdın birden-bire qanadlarım kesildi. İndi heç bir şeyem.Meni terk eledin. Niye yaşadiğimi, yaşamdaki menani unutdum. Meni bu qeder tezmi unutdun?
Meni terk etmeyecekdin, sen menim olacaqdın, varliğım, ruhum, canim olacaqdın.
Buna söz vermişdin. Soz…Verdiyin sözü tutmadın. Meni mehv etdiyini düşünmedinmi?
Sildin heyatınden asanlıqla. Amma men silmedim. Bacarmadım bunu. Sen menim sevdiyim, sevdiciyim olaraq daim üreyimde qalacaqsan. O param-parca elediyin üreyimde…
Sevinclerim, xeyallarım,ümidlerim,rengli dünyam Elvida. Elvida yaşamaq, yaşamın anlamı Elvida. Ey Sevgili, canımın-canı, üreyimin içi Elvida.Her anı illere beraber olan görüşler, o görüşlerdeki titrek baxışlar, döyünen qelbler, çırpınan ürekler Elvida.
Men bunları yaşarken bir an da olsa düşündünmü meni? Düşünme...Düşünme meni. Yoxsa o çox sevdiyim üreyin parçalanar.Unut meni,unut…Amma bu mektubu yazarken delicesine ağladığimi unutma…Elvida…Elvida...Elvida...!